In de papierindustrie is de vezelmorfologie een van de belangrijkste factoren die de pulpeigenschappen en de uiteindelijke papierkwaliteit bepalen. De vezelmorfologie omvat de gemiddelde lengte van de vezels, de verhouding tussen de dikte van de vezelcelwand en de celdiameter (ook wel de wand-tot-holte-verhouding genoemd) en de hoeveelheid niet-vezelachtige heterocyten en vezelbundels in de pulp. Deze factoren werken met elkaar samen en beïnvloeden gezamenlijk de hechtsterkte van de pulp, de dehydratatie-efficiëntie, de kopieerprestaties, evenals de sterkte, taaiheid en algehele kwaliteit van het papier.
1) Gemiddelde vezellengte
De gemiddelde lengte van de vezels is een van de belangrijke indicatoren voor de pulpkwaliteit. Langere vezels vormen langere netwerkketens in de pulp, wat helpt de hechtsterkte en trekeigenschappen van het papier te verbeteren. Wanneer de gemiddelde lengte van de vezels toeneemt, neemt het aantal verweven punten tussen de vezels toe, waardoor het papier de spanning beter kan verspreiden wanneer het wordt blootgesteld aan externe krachten, waardoor de sterkte en taaiheid van het papier wordt verbeterd. Daarom kan het gebruik van vezels met een langere gemiddelde lengte, zoals naaldpulp van sparrenhout of katoen- en linnenpulp, een hogere sterkte en een betere taaiheid van het papier opleveren. Deze papiersoorten zijn geschikter voor gebruik in de behoefte aan hogere fysieke eigenschappen van de gelegenheid. zoals verpakkingsmaterialen, printpapier enzovoort.
2) De verhouding tussen de dikte van de vezelcelwand en de diameter van de celholte (verhouding wand-tot-holte)
De wand-tot-holte-verhouding is een andere belangrijke factor die de pulpeigenschappen beïnvloedt. Een lagere wand-tot-holte-verhouding betekent dat de vezelcelwand relatief dun is en de celholte groter, zodat de vezels bij het pulp- en papierproductieproces gemakkelijker water kunnen absorberen en verzachten, wat bevorderlijk is voor de verfijning van de vezels, dispersie en verwevenheid. Tegelijkertijd zorgen dunwandige vezels voor een betere flexibiliteit en vouwbaarheid bij het vormen van papier, waardoor het papier geschikter wordt voor complexe verwerkings- en vormprocessen. Vezels met een hoge wand-tot-holte-verhouding kunnen daarentegen leiden tot overmatig hard, bros papier, wat niet bevorderlijk is voor latere verwerking en gebruik.
3) Inhoud van niet-vezelachtige heterocyten en vezelbundels
Niet-vezelige cellen en vezelbundels in de pulp zijn negatieve factoren die de papierkwaliteit beïnvloeden. Deze onzuiverheden verminderen niet alleen de zuiverheid en uniformiteit van de pulp, maar zorgen er ook voor dat er tijdens het papierproductieproces knopen en defecten ontstaan, waardoor de gladheid en sterkte van het papier worden aangetast. Niet-vezelachtige heterocyten kunnen afkomstig zijn van niet-vezelachtige componenten zoals schors, hars en gommen in de grondstof, terwijl vezelbundels vezelaggregaten zijn die worden gevormd als gevolg van het onvermogen van de grondstof om voldoende te dissociëren tijdens het bereidingsproces. Daarom moeten deze onzuiverheden tijdens het pulpproces zoveel mogelijk worden verwijderd om de pulpkwaliteit en de papieropbrengst te verbeteren.
Posttijd: 28 september 2024
